Het verdriet wegstoppen
Het was al laat in de middag toen ze boven in de kamer van haar ouders uit het raam zat te staren. Wat voelde ze zich klein, alleen en verlaten. Net terug van een logeerpartij vertelde haar moeder haar dat ze ging scheiden van haar man, haar vader.
Afsluiten
Ze kon zich alleen nog maar afsluiten voor de wending die haar leven in korte tijd had gekregen. Niemand had kunnen voorspellen wat voor een impact deze gebeurtenis op haar had. Afsluiten was voor haar de enige mogelijkheid om zichzelf te ontzien. Wat ze toen nog niet wist was dat dit afsluiten haar later zou helpen om het verleden los te laten en in haar nieuwe leven te stappen. Haar vader hoefde ze niet te ontzien want die was niet meer welkom in het huis. Maar wat verlangde ze ernaar om zich in zijn armen te verstoppen. Het meisje zuchtte diep, de gebeurtenis speelde zich steeds weer af in haar hoofd, ze hoopte dat ze wakker zou worden, en dit een nare droom bleek te zijn.
Sterk zijn voor mama
Ze hoorde haar naam, ze werd geroepen om te eten. ‘Vooral niet mijn pijn laten zien, vooral niet laten zien’, zei ze tegen zichzelf. Ze zette haar masker op, slikte haar verdriet weg, en ging naar beneden om aan tafel te gaan zitten. Ze praatte weinig, was zonder woorden, maar probeerde zo goed mogelijk te blijven kijken, hopende dat ze snel klaar waren. Ze aten wat makkelijks, dus ze kon snel weer van tafel. Ze had zich kunnen inhouden omdat ze sterk wilde zijn voor haar moeder, die zoveel verdriet had.
Laat je verdriet niet zien
Dat was het moment in haar jeugd dat ze onbewust besloten had, haar verdriet niet meer te laten zien, en zich groot te houden. De omgeving dacht vanaf toen gewoon dat ze het goed verwerkte, dus hulp van buitenaf was niet nodig. Er werd niet gevraagd hoe het met haar was. Achteraf een groot gemis, maar dat was toen toch heel gewoon. Hulp was er gewoon nog bijna niet. Het ging toch goed?
Het masker
Iets in haar was zo sterk, een soort kracht had ze. Door het verdriet weg te stoppen, kon ze zich anders voordoen. En het masker beviel haar wel goed. Voorheen was ze meegaand en stilletjes. Meegaand was ze nog wel, maar al gauw ging ze haar eigen weg en werd ze sterker, kwam ze meer naar buiten, zonder ooit te praten over de invloed die de scheiding van haar ouders had gehad en hoe ze daarmee was omgegaan.
Het verdriet wegstoppen
Toen ze groot was werd ze moeder en geraakt door haar kind, elke keer als hij verdrietig was en niet wilde zeggen wat er met hem was. Wat was dat toch? Waarom deed het haar zoveel? Ze kon er niet bij, wat het was, ze wist het niet. Op een dag zat hij te huilen. Er was iets gebeurd, maar wat? Gefrustreerd riep ze naar hem: ‘stop nu met huilen anders geef ik je iets om te huilen’. Waar kwam dat nou vandaan? Hij had verdriet en ze ging lelijk doen, uit haar eigen frustratie. Het antwoord van haar kind was als een dreun op haar hoofd. Hij zei: ‘ik kan het niet vertellen, ik weet niet waarom, maar ik ben nog maar een kind, ik moet gewoon huilen.’
Inzicht
Dit antwoord kwam zo diep bij haar binnen, want dat was wat ze nodig had. Wat haar inzicht gaf in wat zij al die tijd had meegedragen. En hoe ze zich had beschermd. Haar lieve kind hielp haar door te spiegelen. Zo wijs, al wist hij dat niet. Hij liet zien dat huilen nodig is. Al is het zonder reden. Dat verdriet hebben mag. En dat hij alleen maar getroost wilde worden. Niet zijn verdriet wilde verbergen.
De verandering
Niet alleen je kinderen maar ook de mensen om je heen weerspiegelen wat je uitstraalt. Wat je zegt ben je zelf. We zetten ons verdedigingsmechanisme in en beschermen onszelf zo, om niet te hoeven voelen. Heel menselijk maar ook onmogelijk, omdat je de ander of de omstandigheden zelden kunt veranderen. Het goede nieuws is dat als je besluit om zelf te veranderen, de omgeving met je mee verandert.
Over Debora
Dit verhaal is verteld door Debora Jones Palumbo. Debora is gezins- en kindercoach. Ze vertelt uit haar eigen ervaringen en praktijk. Wil in in contact komen met Debora? Vul dan even ons contactformulier in of bel 0900-588 88 88. Of kijk op de eigen pagina van Debora op deze site.
