Hoe is de internationale inning van alimentatie geregeld?

Het innen van alimentatie internationaal kan extra problemen met zich meebrengen als uw ex-partner die moet betalen in het buitenland woont. Daarom zijn er internationaal afspraken gemaakt om deze problemen aan te pakken. Die afspraken zijn vastgelegd in het Verdrag van New York uit 1956. Als uw ex-partner niet in Nederland woont en degene is die recht heeft op alimentatie, kan uw ex-partner de verdragsinstantie in dat land verzoeken te bemiddelen bij de inning van alimentatie uit Nederland. Deze verdragsinstantie neemt dan contact op met het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen, LBIO.

• Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen
• Beroep doen op Het Verdrag van New York bij innen van alimentatie internationaal
• Verdrag met de Verenigde Staten (VS)

Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen

In de landen die zich bij het Verdrag van New York hebben aangesloten zijn een of meerdere instellingen belast met de uitvoering van het Verdrag. In Nederland is dat het LBIO. Als u in Nederland woont, kunt u het LBIO verzoeken te bemiddelen bij de invordering van alimentatie internationaal. Het LBIO int ook alimentatie in Nederland op verzoek vanuit het buitenland en voert daarvoor indien nodig de procedures. Het formulier Inning alimentatie internationaal vindt u via de externe link.

Beroep doen op Het Verdrag van New York bij innen van alimentatie internationaal

Iedereen die in Nederland woont en problemen ondervindt bij het innen van alimentatie internationaal kan een beroep doen op het Verdrag van New York. Voorwaarde is wel dat de betalingsplichtige in een land woont dat is aangesloten bij dit verdrag. Het Verdrag van New York gaat over zowel kinderalimentatie als partneralimentatie. In de landen die zich bij het Verdrag van New York hebben aangesloten zijn een of meerdere instellingen belast met de uitvoering van het verdrag. In Nederland is dat het LBIO.

De aangesloten landen bij het Verdrag van New York zijn:

• Algerije, Argentinië, Australië;
• Barbados, Belarus, België, Bosnië-Herzegovina, Brazilië, Burkina Faso;
• Centraalafrikaanse Republiek, Chili, Colombia, Cyprus;
• Denemarken, Duitsland;
• Ecuador, Estland;
• Filippijnen, Finland ,Frankrijk;
• Griekenland, Guatemala;
• Haïti, Hongarije;
• Ierland, Israël, Italië;
• Kaapverdië, Kazachstan, Kyrgyzstan, Kroatië;
• Libaria, Luxemburg;
• Macedonië, Marokko, Mexico, Monaco, Montenegro;
• Nederland, Nieuw-Zeeland, Nigeria, Noorwegen;
• Oekranïne, Oostenrijk;
• Pakistan, Polen, Portugal;
• Republiek Moldavië, Roemenië;
• Servië, de Seychellen , Slovenië, Slowakije, Spanje, Sri Lanka, Suriname;
• Taiwan-China, Tsjechië, Tunesië, Turkije;
• Uruguay;
• Vaticaanstad, Verenigd Koninkrijk;
• Zweden, Zwitserland.

Verdrag met de Verenigde Staten (VS)

Naast het Verdrag van New York is op 1 mei 2002 de Overeenkomst tussen Nederland en de VS inzake de geldendmaking van verplichtingen tot levensonderhoud in werking getreden. Dit verdrag geldt voor:

Nederland (niet het Caribische deel van het Koninkrijk der Nederlanden);

• de 50 staten van Amerika;
• Amerikaans Samoa;
• het District Columbia;
• Guam;
• Porto Rico;
• de Maagdeneilanden van de VS.

Het verdrag met de VS heeft in hoofdzaak betrekking op kinderalimentatie. Het beleid voor de inning van partneralimentatie, al dan niet in combinatie met kinderalimentatie, verschilt per staat. Het LBIO kan in dit verband voor u nagaan wat de desbetreffende staat voor u kan betekenen.

Bron: Rijksoverheid