Met wie kan ik praten over mijn scheiding

In de vorige blog van Margot kon je lezen dat ze onderweg naar haar zusje in het ziekenhuis een paniekaanval krijgt. De spanningen over de scheiding lopen te hoog op. Lees nu het vervolg.

De dagen in Vlijmen waren goed gevuld met de verzorging van mijn neefje van anderhalf, het huishouden, heen en weer rijden naar het ziekenhuis, iedereen op de hoogte houden en alle spanningen. Mijn zusje lag nog op de intensive care en mijn pasgeboren neefje in de couveuse aan slangetjes en veel te klein. Genieten, dat gaat dan niet, je wordt deze dagen geleefd. Geen feest vanwege de geboorte, dat klopt niet. Gelukkig had mijn zwager hetzelfde gevoel en kwam de ooievaar uit de garage en hingen wij samen de blauwe geboorteslinger voor het keukenraam.

Met tegenzin terug naar ‘huis’

Mijn oudste zus zou na een week alles van mij overnemen. Ik wilde eigenlijk blijven maar dat ging niet. Ik was heel erg moe, energie raakte een beetje op dus weer terug naar ‘huis’ was goed voor me. Kon ik een beetje tot rust komen en verder gaan met wat er nog geregeld moet worden. In de week bij mijn zus en zwager waren de details van de afgelopen maand vervaagd tot versnelde beelden van een film. Alles was naar de achtergrond verdwenen. Maar er moest nog veel gebeuren, ook al ging ik terug met tegenzin, ik moest.

Nog even volhouden

Ik kwam met een zwaar gevoel in mijn maag thuis en toch ook blij dat ik alles van de afgelopen week even los kon laten. Zoveel tegenstrijdige gevoelens, pijn, verdriet, niet weg willen maar ergens toch wel, weer terug in de woning waar boosheid en verdriet zijn. Het deed mij pijn om weer thuis te zijn en weer zijn houding tegenover mij te zien. Ik zie dat het hem veel pijn doet dat ik weer terug ben, maar we moeten nog een paar maanden overbruggen.

Met wie kan ik praten over mijn scheiding

Ik ging naar mijn te kleine slaapkamertje met de volle zware koffer, letterlijk en figuurlijk. Ik pakte deze uit en deed verder alles op de automatische piloot. Ik kon niet meer nadenken. Ik moet iets doen want ik ga me meer en meer niet goed voelen. Ik voel me alleen, niet begrepen en heb een enorme behoefte om met iemand te praten. Het liefst met iemand die ook gescheiden is, maar waar vind ik die? Op single feestjes? Of een dating site? In een singlefeestje heb ik nog geen zin. Dus kies ik voor een dating site. Maar welke? ’s Avonds kies ik er op goed geluk een uit die google mij laat zien. Er op kijken kan geen kwaad, dacht ik, maar ik vond het erg eng en het voelde voor mij als vreemdgaan. Ik klikte het open maar via deze moest je je aanmelden. Een hele lijst met voorwaarden kwam in beeld, toen schrok ik wel en klikte snel de site weer weg.

Vrouw zoekt….ja wat zoek ik?

Een paar dagen later probeerde ik het nogmaals, want het idee liet me niet los. Ik klikte toen een andere site open en via deze kon je je gratis aanmelden. Ik ben tenslotte bijna single en ik heb “eerlijke” bedoelingen. Ik wil praten met iemand, het liefste een onbekende. Uit ervaring weet ik dat je meer over je gevoel op papier zet dan dat je dit uitspreekt. Dus met iemand chatten en schrijven wat ik ervaar, wat mijn gevoel is en over mijn pijn, zal mij goed doen. Wat kan me gebeuren, me aanmelden als vrouw zoekt……..ja wat zoek ik? Het liefst praat ik met een andere vrouw, maar me inschrijven als vrouw zoekt vrouw dat kan niet. Dus toch maar zoekt man. Ik keek even om me heen of er niemand in de buurt was die mij kon zien zitten op een datingsite. Mijn hart klopte snel en ik vond het vreselijk spannend.

Dan toch maar een datingsite

Toen bleek dat je, als je wilt chatten of berichtjes sturen, je moest inschrijven als betaald lid. Tjonge jonge, waarom kan het niet eenvoudiger. Beetje balen, dus een keuze maken en me voor een maand inschrijven, of toch maar 3? Toen toch weer die twijfel, verder gaan betekent ook dat je een profiel moet opgeven en dat betekent weer dat je iemand bent die een partner zoekt. Maar ik wil alleen maar praten, niet mijn eigen naam opgeven, dus een pseudoniem zoeken. Eigenlijk wel weer spannend, zoveel adrenaline door mijn aderen! Ik ben wel trots op mezelf dat ik het durf en doorzet!!

Over Margot

Margot is 8 jaar geleden gescheiden. Ze heeft 3 volwassen dochters. Voor singles organiseert ze diverse leuke activiteiten waaronder een reis naar Suriname. Voor deze reis zijn nog een paar plaatsen beschikbaar. Als je snel bent, kan je nog mee. Heb je interesse? Neem dan even contact op met Margot en kijk op haar eigen pagina op deze site.