Scheiden en verdeling | Hoe oneerlijk is dat soms

Margot zit middenin een scheiding en kan even uit haar huis ontsnappen doordat ze een paar weken voor de dochter van een vriendin gaat zorgen. Ondertussen maakt ze afspraken met haar man over de verdeling.

‘Mijn leven speelt zich nu voornamelijk af in Bergen, ik moet wennen aan de wekker die mij elke morgen vroeg wakker maakt, omdat Dina naar school moet. Ik maak haar wakker als ik zelf klaar ben en we zitten we samen aan de eettafel voor het ontbijt. Haar vader gaat meestal al rond half 7 de deur uit. We fietsen naar school of met regenachtig weer gaan we met de auto. Ik haal daarna de boodschappen en maak een planning voor de dag.

Lekker poetsen

In het huis van mijn oppasgezin is het een drukte van jewelste. Er wordt een hele verdieping bovenop het huis gebouwd en zijn ze door het hele huis bezig met zagen, schilderen en klussen. Ik loop aardig wat uurtjes achter de stofzuiger en dweil aan. Mijn handen zitten tegenwoordig meer in het water dan boven het toetsenbord. Maar gelukkig vind ik schoonmaken en poetsen helemaal niet vervelend. Zo gaan de dagen heel snel voorbij en vermaak ik mij prima.

Meer werken

De afspraken die ik al had gepland voordat ik aan mijn oppasklus begon vallen gelukkig gelijk met de schooluren van Dina. Dus ik hoef geen hulptroepen in te schakelen. Donderdag heb ik eerst een gesprek met het management van het zwembad over mijn uren. Ze hebben goed nieuws voor mij. Ik kan er 10 uur bij krijgen, dus van 15 naar 25 uur. Ik ben zo blij, een collega wil minder werken, dat komt dus heel goed uit. Juist op het moment dat ik extra uren nodig heb wil zij er minder, wat een toeval!

Schattig huisje

Donderdagmiddag heb ik een afspraak staan met een makelaar om naar een chalet te kijken in een klein bungalowpark. De vraagprijs is nog wel aan de hoge kant maar de makelaar zegt dat dit geen enkel probleem is. De verkopers willen graag van het chalet af. We hebben om 13:00 uur afgesproken bij het chalet. Ik loop eerst een rondje door het park en zie een schattig chalet staan dat ik meteen heel mooi vind. Maar helaas, deze staat niet te koop. Het lijkt op een huis dat zo in Suriname zou kunnen staan. Een veranda, klimrozen en veel houtwerk. Ik vind het jammer dat ik een bezichtiging bij een ander chalet heb. Vergeleken met deze is elk ander chalet niet leuk meer in mijn ogen. Ik sta op het afgesproken tijdstip bij het andere chalet en zie de makelaar komen aanlopen. Hij opent de deur en samen lopen we door het chalet. Wat valt het mij tegen. Het ziet er oud en wat verwaarloosd uit van binnen. De tuin is wel mooi aangelegd maar is geen besloten tuin, waar ik heerlijk beschut en vrij kan zitten.

Niet te koop

Een beetje teleurgesteld ga ik weer terug naar Bergen, nog dromend over het andere chalet. Ik zie mezelf er al wonen. Leuke gordijntjes voor de ramen, een schommelstoel op de veranda. Ik denk vanaf die dag regelmatig hoe ik het chalet kan inrichten, aan de tuin met de bloeiende rozen en zittend op de veranda met het zonnetje erbij!! Maar helaas dit chalet is niet te koop.

Alles verdelen

Die vrijdagmorgen hebben mijn man en ik weer een afspraak met de mediator over de rest van de zaken die nog geregeld moeten worden. Het gesprek gaat onder andere over mijn salarisverhoging. Omdat ik meer uren ga werken kan ik dus met minder alimentatie toe. Ik snap niet waarom de mediator mij zo weinig alimentatie wil geven, hoe moet ik het redden met zo weinig? Maar aan de andere kant; als ik veel meer geld van hem zou ontvangen dan blijf ik afhankelijk. Ik wil zo snel mogelijk onafhankelijk zijn en voor mezelf zorgen. Ik stem toe. Dat is misschien een fout, maar ik voel mij natuurlijk nog schuldig vanwege de echtscheiding. Wel slecht dat de mediator dat niet ziet. Het gesprek gaat verder over zaken waar ik nooit aan gedacht heb. De verdeling van de meubels is logisch, maar ook de financien. Ik mag mijn auto houden maar dan houdt hij de caravan, en zo meer. Ik vind het allemaal erg oneerlijk verdeeld, maar wil hem ook niet te veel dwars zitten. Ik moet ook concessies doen. Je kan niet altijd de winnaar zijn.

Nieuwe missie

Ik bekijk alles al 48 jaar van de zonnige kant. Ik ben optimist en levensgenieter. Ik heb altijd weer het gevoel en de hoop dat alles goed komt. Dat ik het ga redden. Ook met weinig kan je een goed leven hebben. Waarom zou ik hem het vel over de been halen? Waarom zou ik wel genoeg geld willen hebben en hem met weinig laten rondkomen? Egoïstisch denken ga je omdat je in je achterhoofd toch bang bent. Maar dat is een slechte eigenschap. Het leven heeft mij veel geleerd, ook om de zwaarste rampen het hoofd te bieden. Dus moet ik andere opties vinden om rond te komen.  Ik maak elke dag het huis schoon van mijn nieuwe oppasgezin. Schoonmaken heb ik nooit erg gevonden. Misschien kan ik er wat werkhuizen bijnemen. Dat wordt mijn nieuwe missie; werkhuis zoeken. Samen met een huis zoeken.’

Scheiden en verdeling Hoe oneerlijk is dat soms

Scheiden en verdeling, hoe oneerlijk is dat soms; is geschreven door Margot Dekker. Margot schrijft iedere maand een vervolgverhaal over haar scheiding. Wil je meer info over Margot of wil je contact met haar? Kijk dan even op de eigen pagina van Margot op deze site.