Hoe ouders invloed kunnen hebben op de energie van een gezin, gebroken of niet, en in dit geval de moeder, zag ik vandaag weer op het vliegveld in Rome. Moeders is boos , ik weet niet echt waarom. Twee kinderen, denk 18 meisje en 15 jongen, met een Indonesische achtergrond zo te zien, lopen met koontjes op de wangen van de hete zon met mij richting gate.
Ze snauwt achterom: doe nou echt eens wat ik zeg, hou nou eens op en doe gewoon… okee, denk ik, eens zien wat er gebeurd… kind sputtert, doe jij eens gewoon en je doet altijd meteen zo gemeen tegen ons, 3 boze gezichten. Moeder zegt helemaal niets en stapt boos verder…niet meer achterom kijkend…
Snauwen
Ik loop weg en zie ze later weer bij het wachten op de indicatie van de gate. Er wordt niet gepraat. Het ene kind zet haar ipod aan en zondert zich af ergens op een plekje op de grond, de jongen gaat op zijn iphone scrollend ver van de borden staan. Moeders staat natuurlijk bij het bord te wachten en wind zich op omdat het zo lang duurt. Eindelijk, 10 minuten na de verwachtte tijd, staat het erop. Ze snauwt dat ze moeten komen en weer sjokken ze achter haar aan.
Verdrietig
Ik denk dat mams een loslaat probleempje heeft. Anyway, natuurlijk hebben ze speedyboarding, dat heeft ze geregeld, en staan ze vooraan, echter met Easyjet in Italie, mag je dan wel als eerste door, maar als je eenmaal in de bus zit maakt het niet zo veel meer uit. Ik had speedyboarding, wist ik niet, dus opnieuw kom ik ze tegen want wordt naar voren geloodst. Daar staan ze dan, moeder met haar rug, bij het raam om te kijken waar het vliegtuig is, meisje nog steeds met haar muziek op verdrietig kijkend naar haar moeder en dan de jongen, weet zich geen houding te geven en staart voor zich uit mijn richting op, kijkt naar mij en wordt verlegen als ik hem begrijpend aankijk. Hij kijkt snel weg, shit ze heeft het door, snel kijkt hij nog eens en geeft mij toch een knikje.
Mopperen
Na 5 minuten mogen we als eerste de bus in. Wat ik al dacht, de deuren gaan open en we gaan ondanks de speedyboarding niet als eerste het vliegtuig in. Het gezin staat nu achteraan, dus dat pikt moeder niet en begint boos tegen die mevrouw te beppen dat dat nergens op slaat en zij als eerste erin moeten. De kinderen schamen zich kapot en negeren het tafereel. Op zich staan we met 40 mensen te wachten dus prima verder. Dan het vliegtuig in en de opluchting op het gezicht van de kinderen dat zij 1 rij verder zaten kon je van hun gezichten aflezen. De kinderen zetten hun ipod aan, eindelijk rust zou je denken… moeder moppert moet dat nou, maar de kinderen zeggen niks terug, hun ipod staat te hard…
Love your life
Mensen, wat ik wilde laten zien hiermee; geniet van jullie gezin, ook al is het gebroken en maak de keus om het leuk te hebben met elkaar. Vergeet niet wat een mooie kinderen je hebt en hoe fijn het is om met elkaar te blijven genieten. Make the change, let things go. Love your life.
Informatie?
Deze blog is geschreven door Debora Jones Palumbo. Debora is Gezins- en Kindercoach en werkt met de Reversie methode. Wil je met haar in contact komen? Bel dan 0900-588 88 88 voor een afspraak of meer informatie. Of vul ons contactformulier in zodat we jou kunnen bellen.
@ embrace it, Heemskerk
