Ten tijde van boosheid of verdriet kriebelen mijn voeten en voel ik me heel ongedurig. Ik wil dan weg, ergens anders naartoe, wandelen. Wandelen werkt zo rustgevend. Ze zeggen niet voor niets ‘Wandelen maakt je hoofd leeg!’. Het werkt helend. Tijdens de verjaardag van mijn dochter waren de emoties van de scheiding tot een kookpunt gekomen. (Daarover kan je lezen in mijn vorige blog). Dus wandelde ik na de verjaardag van mijn dochter heel veel. Ik wandelde gewoon, zonder een doel, richting het bos of door vele straten en lanen!
Wandelen helpt me
Na een wandeling voelde ik mij rustiger. Ik kon er dan weer even tegen. Wandelen deed mij dus goed. Ik hoefde er niet bij na te denken en was bezig. Ik werd er moe van. Moe zijn was goed. Dat zorgde er weer voor dat ik kon slapen. Het gaf me even iets te doen. Buiten scheen zo af en toe de zon. Daar kreeg ik het heerlijk warm van. Soms waaide het heel hard en hoopte ik dat met de wind ook mijn gedachten weg zouden waaien. Dingen vergeten, het zou in ieder geval helpen om het benauwde gevoel dat zich aan mij had opgedrongen kwijt te raken.
Boosheid en frustratie
Het is half oktober, maandag. Ik moet de hele dag werken. Ik denk na over de verjaardag van mijn dochter en wat mij allemaal is overkomen. Het gaat niet goed zo. Ik moet naar de huisarts toe, ook een beetje het advies van mijn zusje. Ik maak telefonisch een afspraak bij de assistente, voor de volgende dag. Op het spreekuur gekomen vertel ik de huisarts over mijn echtscheiding, mijn gevoelens, mijn eenzaamheid, mijn boosheid en frustratie van alles wat mij de afgelopen maand overkomen is.
Een openbaring
De huisarts geeft mij advies en zegt dat ik iets moet zoeken waar ik mijn boosheid en frustratie op kwijt kan. Dat ik meer moet praten…. en dat ik mijn kinderen best mag vertellen hoe ik mij voel. Dit is een eyeopener. Ik wil mijn kinderen beschermen. Ze niet opzadelen met mijn gevoelens. Ze hebben hun handen al vol aan die van zichzelf en hun vader. De huisarts zegt: “Je bent geen marionet, je houd het zo niet lang vol.” Heel fijn te horen dat ik dus opener kan zijn naar de kinderen, ik vind dat een openbaring.
Ik praat liever niet
Nu ben ik iemand die niet heel open over gevoelens kan praten en een ander niet snel wil belasten met mijn problemen. Ook heb ik de ervaring dat áls ik met iemand over mijn gevoelens praat, diegene het gesprek overneemt en meteen over zichzelf gaat vertellen. Dan ben ik eindelijk een keer open en dat wordt in 1 keer zo weer dichtgeklapt. Daarom schrijf ik op moeilijke momenten in een schriftje. Dat is voor mij een goede verwerking.
Verdriet over je scheiding
Eenzaamheid in mijn gevoel is iets wat ik meerdere keren in mijn leven ervaren heb. Nu mag ik wat delen met mijn kinderen. Dus deze middag vertel ik mijn jongste dochter hoe ik me op haar verjaardag gevoeld heb. En dat het voor mij ook allemaal niet gemakkelijk is. Dat ik ook verdriet heb. Ook al heb ik ervoor gekozen om te scheiden. Daar is een periode aan vooraf gegaan. En nu het zover is ben ik er nog lang niet.
Ze begrijpen mij
Die woensdag ga ik met mijn jongste dochter naar mijn moeder. Mijn moeder krijgt een nieuwe keuken en wij gaan haar helpen om de keukenkastjes leeg te halen. Dus tijd om met mijn moeder en mijn dochter te praten. Het geeft me een goed gevoel te vertellen dat het mij allemaal niet onberoerd laat. Dat goede gevoel is heel prettig. Ze begrijpen mij. Mijn dochter zegt; “laat je emoties meer zien. Verberg je verdriet niet voor ons”. Maar helaas, zo zit ik in elkaar, en dat is niet zomaar afgeleerd.
Lachen en verdriet
Verdriet, zegt men, is nodig om een verandering te kunnen aanvaarden. Mijn hele leven staat nu op zijn kop. Natuurlijk is er verdriet. Alleen kan ik me heel moeilijk uiten en m’n verdriet aan de buitenwereld tonen. Ik ben vooral ook teleurgesteld. Dat mijn huwelijk niet aan mijn wensen en verwachtingen heeft voldaan. Ik verlies veel van wat mij dierbaar is: mijn partner, mijn woning, mijn thuis, mijn gezin. Door niet te huilen en geen emoties te tonen vermijd ik mijn verdriet en creëer ik een verlangen naar geluk. Mijn mond lacht, maar van binnen is er pijn. Lachen is voor mij een emotie die ik wel gemakkelijk kan laten zien. Lachen is gezond. Lachen is voor mij verwerking ik ga mij er prettiger door voelen.
Verdriet over je scheiding | Praat er met anderen over | Kan ook online
Om haar scheiding te verwerken heeft Margot veel geschreven. Voor Stichting Oprecht Scheiden schrijft ze elke maand een blog over haar echtscheiding en alles waar ze tegenaan gelopen is. Ze wil met haar verhalen, je helpen in het proces van jouw scheiding. Kijk ook eens op het echtscheidings platform. Daar kan je je ervaringen delen. Ook Margot kan je bereiken via het echtscheidings platform.
