Een maand is voorbij gekropen. Het is nu half oktober en de dagen zijn kouder maar ook nog zonnig. De zon geeft nog een beetje warmte en licht. Gelukkig kan ik daar nog van genieten. En ook al ben ik dan (bijna) gescheiden; het leven gaat gewoon weer door. Mijn man en ik gaan scheiden, dat is nu duidelijk. Maar er moet nog veel geregeld worden. Voor een buitenstaander lijkt het of er niets is veranderd.
Gewoon weer aan het werk
In mijn vorige blog; met wie kan ik praten over mijn scheiding? kon je lezen hoe ik mijn zus heb geholpen tijdens een voor haar moeilijke periode. Ik ben inmiddels weer terug in mijn eigen huis, in Heerhugowaard. Het leven gaat gewoon weer door. Ik ga weer naar mijn werk en vandaag heb ik een vergadering van de personeelsvertegenwoordiging. Ik zit hier samen met 2 vrouwelijke collega’s in. En wat zijn ze lief. Ze vragen me heel belangstellend hoe het met mij gaat. Ze luisteren naar me, geven raad en vooral; ze begrijpen me. Wat een opluchting er even met mijn collega’s over te kunnen praten. Een heerlijk begin van de vergadering. Het besef is er opeens dat ik bij mij collega’s terecht kan. Dat ze naar me willen luisteren en me advies geven. Ik wordt er weer een beetje blijer van.
Bijna gescheiden, maar nog samen in hetzelfde huis
Mijn man werkt overdag en een enkele avond. De kinderen hebben het druk met school, hun studie en hebben een druk sociaal leven. Ze hebben het allemaal ook niet gemakkelijk. Ze gaan hun eigen gang in huis, komen en gaan, eten en drinken. De meisjes zitten de meeste tijd in huis op hun slaapkamer. Ik zit, als we samen thuis zijn, achter de pc in de keuken. Mijn bijna-ex-man ligt op de bank tv te kijken. Praten doet hij nog steeds niet. Ik heb het zo goed mogelijk geprobeerd allemaal op te lossen. Dat is niet geslaagd. Nu moet ik aan mijn eigen verdriet en problemen werken. Dat kost al energie genoeg. Zijn boosheid en verdriet moet ik bij hem laten. Het proberen te snappen. En er geen schuldgevoel bij hebben. Ik ben een positief persoon. Dus moet ik even alles laten zoals het is en mijn best doen de komende maanden nog een goede sfeer in huis te behouden.
De mediator komt langs
Halverwege de week komt de mediator langs voor een gesprek met mij persoonlijk. Hij legt mij het één en ander uit en legt een voorstel op tafel. Dit bespreken we samen aan de eettafel. Met een kop koffie erbij laat ik alles goed tot me doordringen. Ik snap niet zoveel van de materie. Maar de mediator legt het mij goed uit. Wat hij uitgewerkt heeft klinkt aannemelijk en ga ik met bijna alles akkoord. Het pensioen is een issue, net zoals de alimentatie. Voor de alimentatie heeft hij een staffel gemaakt. Ik moet hier eerst toch wel heel goed over nadenken. Ga ik wel of niet akkoord met hetgeen op tafel ligt. Wat moeilijk allemaal. Maar ik moet zelf kiezen, pfff.
Een mooie avond met veel steun
’s Avonds geef ik soms demonstraties met huidverzorgingsproducten, bij een gastvrouw thuis. Heerlijk om 2 avonden per week aan een eettafel bij iemand anders thuis te zitten en met mijn passie bezig te zijn. Deze vrijdagavond heb ik een afspraak met een lieve Antilliaanse vrouw. Ik ken haar al van vele jaren terug, toen ik nog vaak ging salsadansen met een groepje vrienden. Ik kwam haar tegen in het winkelcentrum. Ze wilde graag een workshop bij haar thuis, met een groepje vriendinnen.
Zij is een paar jaar geleden gescheiden en haar vriendinnen, die deze avond aanwezig zijn, ook. We hebben de halve avond over onze levens gepraat, over scheiden. Ik kreeg veel advies en voelde me gesteund. Dacht ik eerst nergens met mijn verhaal naar toe te kunnen… nu krijg ik in 1 week zomaar 2 mogelijkheden. We zitten heerlijk met wat lekkere hapjes en er staat een fles wijn op tafel. Zo, wat doet dit mij goed. De avond gaat nog lang door en ik verkoop zowaar ook nog veel producten.
De verjaardag van mijn jongste
De volgende dag, zaterdag 13 oktober, is het de geboortedag van mijn overleden zoon. Als gezin versieren we dan de woonkamer en eten we samen een taartje. Dit jaar slaan we dat maar over. De dag erna is de verjaardag van mijn jongste dochter. Ze wordt 18 jaar. Natuurlijk vieren we dat wél. We maken een boodschappenlijst, halen de boodschappen samen in huis en de meisjes versieren de kamer. 18 jaar moet toch goed gevierd worden. Ik heb een heerlijke week achter de rug, voel me goed en weer een beetje gesteund. Die verjaardag gaat lukken. Het wordt een gezellig feest voor haar!! Ze heeft zelf iedereen uitgenodigd en de weerberichten er goed uit. Wat kan er nog mis gaan?
Gescheiden; het leven gaat gewoon weer door…
…is geschreven door Margot Dekker. Ze schrijft over haar eigen scheiding. Het is fijn als je een reactie kunt geven op haar ervaringen. Lees de volgende keer het vervolg van Margot’s verhaal.
