Soms kom je een verhaal tegen waardoor je wordt geraakt. Dat overkwam mij een maand of 2 geleden. Ik weet nu waarom ik zo werd geraakt. Het kwam puur omdat het kindje in mij, van 6-8 jaar, naar boven kwam toen ik hoorde dat een moeder zo laag en gemeen sprak over de vader van haar zoontje, terwijl het jongetje naast haar stond. Onrecht, dat is het gevoel wat bij mij boven kwam. En ik ving het gevoel op van verdriet van dat kleine jochie. Of was het mijn eigen verdriet in deze?
Hoe oneerlijk is het tegenover die kleine man dat zijn vader, die hem uit liefde had verwekt bij zijn moeder, nu alles fout deed, niet deugde en daarom in zijn moeders ogen ook niet meer zijn vader mag zijn.
Straatverbod
Ze had het helemaal voor elkaar, een straatverbod als ‘bewijs’ dat hij haar stalkte. Met een straatverbod mocht hij zijn kind nog wel zien, maar zei ze; ‘ik maak ‘ m kapot, en zal ervoor zorgen dat hij zijn kind niet eens meer wìl zien, omdat het gewoon te ingewikkeld wordt’. Het enige ‘compliment’ was dat ze kon geven was dat ze het wel dapper vond dat hij volhield en niet terugdeinste voor haar moeilijkmakerij (het sarcasme droop er van af).
Andere vrouw
De aanleiding van hun scheiding was een andere vrouw. Jong vrouwtje. Geen kinderen. Hij was niet eerlijk geweest dat hij niet meer verliefd was. Dat hij bij haar niet meer vond wat hij zocht. Maar zei hij, hij hield wel van haar. Het probleem wat ontstond door niks te zeggen was steeds meer afstand, geen intimiteit, langs elkaar leven en de zoon als middelpunt van hun leven maken. Omdat ze niet goed meer met elkaar praatten, en hij op zijn werk had gehoord van Tinder, dacht hij, ach why not (Tinder is een soort ‘like’ datingsite, puur op uiterlijk gericht). Hij had wat vrouwen geliked en kreeg er eentje terug van zijn, nu, nieuwe vlam. Ze spraken af en van het een kwam het ander. Ze waren ook al samen met zijn zoon op stap geweest! Hoe durft hij!
Geen recht meer om vader te zijn
Enkele dagen daarna vertelde die kleine aan zijn mama dat de vriendin van papa best wel lief was. Mama sloeg steil achterover natuurlijk. En zo ging het balletje rollen. Van een stil, slechte-communicatie-voortkabbelend-huwelijk, naar een huwelijk met ruzie en schreeuwen, frustratie en verdriet. En diezelfde dag moest zijn papa weg. En wegblijven ook. Hij had het ‘recht’ om vader te zijn verloren, vond zij, als hij geen respect had voor de moeder van zijn kind, door er met een ander vandoor te gaan.
Mijn eigen verdriet
Toen ik dit allemaal aanhoorde, kon ik zo meevoelen met dat jochie, maar ik kon er niks van zeggen. Het was niet mijn gesprek met haar. Ik hoopte dat ze zou stoppen met spreken en haar zoontje aankeek. Maar ze had alleen maar oog voor haar kennisje en zichzelf. Hoe kan het toch dat ze haar kind als verlengstuk van zichzelf neerzet. Het jochie slikte zijn tranen weg, net als ik altijd heb gedaan. Na nog wat heen en weer gepraat, keek ze naar haar zoontje en zei!!!: ‘Komt goed hoor schatje, ik vind wel een leukere papa voor jou!’ Watttt? Het jongetje kromp in elkaar en begon hartverscheurend te huilen. Hei, wat is er nou?
Beschermen
Mijn klomp brak. Zijn er echt zulke onsensitieve, egoistische mensen op de wereld? Ik kon het niet geloven. Ik wilde het zo graag opnemen voor dit kleine mensje, zo graag vertellen dat het met mij ook goed gekomen is. Maar ik deed het niet. Het houdt me nog steeds bezig want ik heb hem niet kunnen beschermen. Of beter gezegd, ik heb de keuze gemaakt om niets te zeggen. Stiekem hoop ik dat ik haar weer eens tegenkom en dat het jongetje inmiddels onderdeel is van een goede omgangsregeling en er een ouderschapsplan is. Ik hoop dat hij ook de kracht krijgt in zichzelf en weet dat het ook voor hem goed kan komen.
Denk eens na mama
Alles gebeurd voor een reden. Iedereen krijgt zijn kruis. Maar dat neemt niet weg dat wij er af en toe zouden moeten zijn voor al deze kinderen die schade hebben door ouders die niet nadenken. Met dit schrijven hoop ik dat ouders die dit (onbewust) doen, kunnen beseffen wat ze stukmaken bij hun kind, de verandering bij zichzelf kunnen inzetten en de stop, think and go methode kunnen toepassen.
Over Debora
Dit verhaal is verteld door Debora Jones Palumbo. Debora is gezins- en kindercoach. Ze vertelt uit haar eigen ervaringen en praktijk. Wil in in contact komen met Debora? Vul dan even ons contactformulier in of bel 0900-588 88 88. Of kijk op de eigen pagina van Debora op deze site.
